نویسنده : دکتر علی اکبر ولایتی
حنین بن اسحاق بن سلیمان بن ایوب عبادی(194-260 یا 264 ق)، ملقب به ابوزید، چشم پزشک، متکلم نسطوری و مهم ترین مترجم آثار یونانی به عربی و سریانی در قرن سوم هجری است (Elgood,p.105,Gabrieli ,p.282-283,Newnan,p.viii) ضبط لاتینی نام او یوهانس نیتیوس (1) است (meyerhoff,p.708) شرح زندگی و آثار او در منابعی چون الفهرست ابن ندیم، طبقات الاطباء ابن جلجل(پزشک دربار خلفا در قرن های سوم و چهارم هجری)، عیون الانباء ابن ابی اصیبعه (پزشک، حدود 595 -668ق)، تاریخ الحکماء قفطی (564-645ق)، تاریخ مختصر الدولِ ابن عبری(622-680ق) به تفصیل آمده است. تاریخ نگاران در دوره های گوناگون به بخش هایی از زندگی او پرداخته اند که گاهی در برخی گزارش هایشان تناقض وجود دارد.
او در حیره، شهری در جنوب کوفه، به دنیا آمد. پدرش صیدلانی [=داروفروش ] بود و نسب او به عبادیان می رسد. عبادیان قبایل پراکنده ای از تیره های عرب بودند که در حیره سکونت داشتند و، پیش از ظهور اسلام، به مسیحیت گرویدند و از کلیسای نسطوری سریانی پیروی کردند (قفطی، ص174؛ ابن عبری، ص250؛ ابن ابی اصیبعه، ص257). احتمالاً حنین، مانند بیشتر عبادیان، علاوه بر زبان مادری خود، سریانی نیز می دانسته است. حتی برخی زبان مادری وی را سریانی می دانند.(O"leary,p.68,164) ولادت حنین با زمان حکومت امین عباسی(ابوموسی محمد) مقارن بود و به سبب کوتاه بودن حکومت برخی خلفای عباسی، حکومت بسیاری از ایشان را درک کرد.
حنین در زندگی خود عاداتی ویژه داشت اما، جالب توجه این است که این عادات با نوعی نظم درهم آمیخته بود و نشانه ی توجه وی به حفظ تندرستی بوده است. بنابر نوشته ی متقدمان، او روز را با سوارکاری آغاز می کرد. پس از بازگشت از سوارکاری، حمام می کرد و لُنگی می بست و قدحی می نوشید و قطعه ای کلوچه می خورد و گاه اندکی به استراحت می پرداخت. سپس برمی خاست و بُخور می داد و اندک غذایی می خورد که بیشتر مرغ و نان بود. هر روز، پس از غذای نیمروز، می خوابید و پس از بیدارشدن چهار رطل شراب کهنه می نوشیدو معمولاً میوه هایی چون سیب شامی، انار و یا سَفرَجَل[=میوه ی به] میل می کرد (ابن خلکان، ج2، ص217؛ ابن ابی اصیبعه، ص261-262).
از جملات حنین است:
او در حیره، شهری در جنوب کوفه، به دنیا آمد. پدرش صیدلانی [=داروفروش ] بود و نسب او به عبادیان می رسد. عبادیان قبایل پراکنده ای از تیره های عرب بودند که در حیره سکونت داشتند و، پیش از ظهور اسلام، به مسیحیت گرویدند و از کلیسای نسطوری سریانی پیروی کردند (قفطی، ص174؛ ابن عبری، ص250؛ ابن ابی اصیبعه، ص257). احتمالاً حنین، مانند بیشتر عبادیان، علاوه بر زبان مادری خود، سریانی نیز می دانسته است. حتی برخی زبان مادری وی را سریانی می دانند.(O"leary,p.68,164) ولادت حنین با زمان حکومت امین عباسی(ابوموسی محمد) مقارن بود و به سبب کوتاه بودن حکومت برخی خلفای عباسی، حکومت بسیاری از ایشان را درک کرد.
حنین در زندگی خود عاداتی ویژه داشت اما، جالب توجه این است که این عادات با نوعی نظم درهم آمیخته بود و نشانه ی توجه وی به حفظ تندرستی بوده است. بنابر نوشته ی متقدمان، او روز را با سوارکاری آغاز می کرد. پس از بازگشت از سوارکاری، حمام می کرد و لُنگی می بست و قدحی می نوشید و قطعه ای کلوچه می خورد و گاه اندکی به استراحت می پرداخت. سپس برمی خاست و بُخور می داد و اندک غذایی می خورد که بیشتر مرغ و نان بود. هر روز، پس از غذای نیمروز، می خوابید و پس از بیدارشدن چهار رطل شراب کهنه می نوشیدو معمولاً میوه هایی چون سیب شامی، انار و یا سَفرَجَل[=میوه ی به] میل می کرد (ابن خلکان، ج2، ص217؛ ابن ابی اصیبعه، ص261-262).
از جملات حنین است:
