امام علی (ع) در خطبه 50 نهج البلاغه در بیان فتنه می فرمایند :

اِنَّما بَدْءُ وُقُوعِ الْفِتَنِ اَهْواءٌ تُتَّبَعُ، وَ اَحْکامٌ تُبْتَدَعُ،
ابتداى ظهور فتنه ها هواهایى است که پیروى مى شود، و احکامى که در چهره بدعت خودنمایى مى کند،
یُخالَفُ فیها کِتابُ اللّهِ، وَ یَتَوَلّى عَلَیْها رِجالٌ رِجالاً عَلى غَیْرِ دینِ
در این فتنه ها و احکام با کتاب خدا مخالفت مى شود، و مردانى مردان دیگر را بر غیر دین خدا یارى و پیروى
اللّهِ. فَلَوْ اَنَّ الْباطِلَ خَلَصَ مِنْ مِزاجِ الْحَقِّ لَمْ یَخْفَ عَلَى
مى نمایند. اگر باطل از آمیزش با حق خالص مى شد راه بر حق جویان پوشیده
الْمُرْتادینَ. وَلَوْ اَنَّ الْحَقَّ خَلَصَ مِنْ لَبْسِ الْباطِلِ انْقَطَعَتْ عَنْهُ
نمى ماند. و اگر حق در پوشش باطل پنهان نمى گشت زبان دشمنان یاوه گو از آن
اَلْسُنُ الْمُعانِدینَ. وَلکِنْ یُؤْخَذُ مِنْ هذا ضِغْثٌ، وَ مِنْ هذا ضِغْثٌ
قطع مى گشت. ولى پاره اى از حق و پاره اى از باطل فراهم شده و در هم آمیخته
فَیُمْزَجانِ، فَهُنالِکَ یَسْتَوْلِى الشَّیْطانُ عَلى اَوْلِیائِهِ، وَ یَنْجُو الَّذینَ
مى شود، در این وقت شیطان بر دوستانش مسلط مى شود، و آنان که لطف حق
سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَ اللّهِ الْحُسْنى.
شاملشـان شـده نجـات مى یابنـد.