آیه الکرسی منشأ خیر و برکتی است که خداوند تبارک وتعالی توسط رسول اکرم(صلی الله علیه وآله)در سوره مبارک بقره به انسان عطا فرموده است و به همین دلیل است که پیغمبر(ص) به پیروانش توصیه می کند که آیه الکرسی را مورد توجه خاص قرار دهند و تلاوت کنند تا از منشأ خیر و برکت آن بهره گیرند.
معنی کرسی
کرسی به معنی اتصال یافتن اجزای یک ساختمان به هم است و نیز کرسی را تخت هم می گویند که بر آن می نشینند که در این زمینه می توان برای کرسی سه معنی آورد 1) علم الهی: کرسی همان جسم بزرگ کیهانی است که زمین، خورشید و آسمان ونیز سایر اجزا آسمان را دربر می گیرد. از حضرت علی (علیه السلام) نقل شده است که آسمان و زمین وتمام موجودات در داخل این کرسی قرار دارند که چهار فرشته به اذن خداوند آن را حمل می کنند. 2) قدرت و سلطنت الهی: کرسی همان جهان هستی است. این جهان تحت سلطه و قدرت حضرت احدیت بوده و هیچ جنبنده ای از دایره قدرت واحاطه و سیطره او خارج نمی شود وبدون اذن او هیچ تغییری ایجاد نمی شود.3) عرش: درلغت همان کرسی است. عرش در لغت فارسی به رکن واساس هر چیز یا سقف خانه گفته می شود بنابراین با توجه به این دو تعریف در مورد کرسی وعرش متوجه می شویم که کرسی ظاهر وعرش باطن هر چیز را گویند.
شأن نزول آیه الکرسی
در قرآن کریم آیاتی که بر پیامبر اسلام نازل می شد دارای علت وسببی بود که به اذن خداوند توسط فرشتگان برای رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) فرستاده می شد که در مجموع به آنها شأن نزول می گویند. سبب نزول آیه الکرسی درسوره بقره احتمالا این بوده که برخی معتقد بودند خداوند تبارک وتعالی پس از آفرینش آسمان ها و زمین و... روی کرسی نشست که آیه مبارک آیه الکرسی بر رد عقاید منحرف کننده آنان نازل شد. رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) در هنگام خواندن آیه الکرسی تبسم می کردند و می فرمودند: آیه الکرسی گنج بزرگ و رحمانی است که زیر عرش (همان کرسی) به من نازل شدو نیز در روایت آمده است که هنگام نزول آیه الکرسی هزار فرشته تا رسیدن به حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) این آیه مبارک وعظیم را همراهی می کرد. عبدالله بن عوف گفته است: شبی خواب دیدم که قیامت شده است و من را آوردند و حساب من را به آسانی بررسی کردند. آنگاه مرا به بهشت بردند و کاخ های زیادی به من نشان دادند. به من گفتند: درهای این کاخ را بشمار؛ من هم شمردم 50 در داشت. بعد گفتند: خانه هایش را بشمار. دیدم 175 خانه بود. به من گفتند این خانه ها مال توست. آن قدر خوشحال شدم که از خواب پریدم و خدا را شکر گفتم. صبح که شد نزد ابن سیرین رفتم و خواب را برایش تعریف کردم. او گفت: معلوم است که تو آیه الکرسی زیاد می خوانی. گفتم: بله؛ همین طور است. ولی تو از کجا فهمیدی. گفت برای اینکه این آیه 50 کلمه و 175 حرف دارد. من از زیرکی حافظه او تعجب کردم. آنگاه به من گفت: هر که آیه الکرسی را بسیار بخواند سختی های مرگ بر او آسان می شود.
ادامه مطلب...
هنگامى که پیامبر صلّى اللّه علیه و آله متولّد شد ، بتهاى خانه کعبه به رو در افتادند و چون شب فرا رسید فریادى از آسمان شنیده شد که: حق آمد و باطل برفت ، همانا باطل رفتنى است.
همانا که شکیبایى بس زیباست جز در مرگ تو و بیتابى بس زشت است مگر بر رحلت تو ، اندوهى که از دورى تو بر دل نشسته بس سنگین است و غمهاى پیش از در گذشت و پس از وفات تو بسیار آسان و سبک.
همانا خداوند محمد صلّى اللّه علیه و آله را برانگیخت تا بندگانش را از بندگى بندگان به بندگى خداى کشاند و از پیمان بندگان به پیمان خداى در آورد و از فرمانبرى بندگان به فرمانبرى خدایش وا دارد.
پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) پیوسته خندان و خوشرو و خوشبو بود.
پیامبر، جز با یاد خدا نمىنشست و بر نمىیخواست.
هرگز دیده نشد که پیامبر، پاى خود را پیش کسى از همنشینان دراز کند.
او (پیامبر خدا) پیشواى کسى است که راه پرهیزگارى پوید ، و بینش براى آن که راهنمایى جوید، چراغى است که پرتو آن دمید... رفتار او میانه روى در کار است. و شریعت او راه حق را نمودار ، سخنش جدا کننده حق از باطل است، و داورى او عدالت.
پیامبر طبیبى است که با مهارت خود در میان مردم مىگردد، مرهمهاى شفابخش خویش را فراهم ساخته و ابزار درمان خود را آماده کرده تا هرجا دلهاى کور باطن و گوشهاى ناشنوا و زبانهاى گنگ را بدان نیازى باشد مداوا کند.
ادامه مطلب...
|
یکشنبه 92/10/29 ساعت 11:0 عصر | نوشته شده به دست
سیمرغ
| ( نظر )
|
حضرت محمد (ص)
در عصری به سر می بریم که از لحاظ ظلمت با جاهلیت اولی تفاوتی ندارد جز این که آن جاهلیت، بسیط و کهنه بود اما جاهلیت عصر مدرن جاهلیت پیشرفته است. اگر در آن جاهلیت با شمشیر و هجو و خاکستر و خار و شکمبه شتر به جنگ نبی اکرم صلی الله علیه و آله می آمدند، در این جاهلیت نیز با کاریکاتور و کتاب و ماهواره و اینترنت و انواع و اقسام دروغ پردازی ها آن هم با رنگ و لعاب زیبا و جذاب و پشت سر قیافه های جذاب و ادکلن و کراوات زده و حق به جانب ، به جنگ پیامبر اخلاق و خوبی ها می آیند.
کسانی که با فشردن یک دکمه صدها هزار نفر را در ژاپن به کام مرگ می فرستند و هواپیمای مسافر بری ایران را که پر از زن و کودک است منهدم می نمایند و سایر فجایع را در ویتنام و افغانستان و عراق و پاناما و سایر نقاط دنیا در کارنامه سیاه خود دارند با قیافه ای کاملا حق به جانب در رسانه های خود، دین اسلام را متهم به خشونت می نمایند و احکام تربیتی و انسانی آن را از قبیل قصاص و مجازات های مختلف زیر س?ال می برند!!!
نکته ای که در این نوشتار به مناسبت میلاد نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله قصد پرداختن به آن را داریم این است که ما مسلمان ها در مقابله با این هجمه دنیای غرب علیه نباید منفعل شویم، این دنیای اسلام است که حق دارد غرب را در اخلاق به چالش بکشد و در زمینه حقوق بشر و مسائل خانواده و حقوق زنان از آنها به پرسشگری بپردازد ، این غربیها هستند که به تمام دنیا باید پاسخگو باشند. پس ما نباید بنشینیم تا اینکه آنها هجمه ای کنند و شبهه ای طرح نمایند و ما از روی انفعال پاسخی مطرح کنیم که آن هم در هیاهوی رسانه ای آنها گم شود!
ادامه مطلب...
|
یکشنبه 92/10/29 ساعت 10:59 عصر | نوشته شده به دست
سیمرغ
| ( نظر )
|
سخن گفتن در باره رئیس مذهب جعفری و ششمین پیشوای شیعیان امام جعفرصادق و بررسی افق وسیع حیات ایشان کاری بسیار دشوار و نیاز به بینش عمیق و دانش گسترده ای دارد. لکن در معرفی اجمال ایشان به صفحاتی چند بسنده می کنیم و از خداوند تبارک و تعالی توفیق معرفت روز افزون نسبت به معارف اهل سنت را خواهانیم.
ولادت، کینه و القاب:
ششمین پرچمدار ولایت و تشیع حضرت جعفربن محمدالصادق علیه السلام در روز جمعه هفدهم ماه ربیع الاول سال 83 هجری در مدینه منوره متولد شند.(1) نام مبارک ایشان «جعفر» و کنیه اش «ابوعبدالله» که مشهورتر همان است.ایشان لقبهای زیادی درند مانند: صابر، فاضل، طاهر، (2) قائم، کامل، منجی،(3)باقی، فاطر، صادق، قاهر، که لقب صادق از همه مشهورتر می باشد.(4)
نکته ای که می توان اشاره کرد اینست که با وجود اینکه اسم مبارک ایشان جعفر است اما ایشان به صادق مشهور گردیدند.مرحوم شیخ صدوق در علل الشرایع ص 234 در این باره حدیثی از رسول خدا صلی الله علیه و آله ذکر می کند که فرمودند: هنگامی که فرزندم جعفربن محمدبن علی ابن الحسین بن علی بن ابیطالب متولد شد، نام او را «صادق» بگذارید زیرا به زودی در میان فرزندان او کسی متولد خواهد شد که همنام اوست و بدروغ ادعای امامت خواهد کرد و «کذّاب» نامیده می شود.(5)
و حدیثی نیز از امام سجاد علیه السلام روایت شده که: ابن خالد گوید از امام چهارم علیه السلام سؤال کردم امام بعد از شما کیست؟ فرمود: فرزندم محمد که شکافنده علوم است، پس از او جعفر که نام او نزد اهل آسمان صادق است عرض کردم با اینکه همه شما ائمه صادق هستید چرا فقط نام او صادق است؟ فرمود: پدرم نه پدرش خبر داد که رسول خداصلی الله علیه و آله فرمود: هر گاه فرزندم جعفربن محمد تولد یافت نام او را صادق بگذارید برای اینکه پنجمین نفر از فرزندان او کسی است که نام وی جعفر است و به جعفر کذاب مشهور می باشد....(6)
ادامه مطلب...
|
سه شنبه 92/10/17 ساعت 12:43 صبح | نوشته شده به دست
سیمرغ
| ( نظر )
|
بچه های معمولی روز تولدشان در منزلشان مهمانی دارند و کیک پیناتا می خورند و حداکثر به عنوان هدیه تولد به رستوران محبوبشان می روند. ولی جشن تولد بچه های ستاره ها و چهره های معروف به این چیزها ختم نمی شود و آنها روش های خاص خودشان را برای جشن گرفتن در روز تولدشان دارند. در زیر چند نمونه از پر ریخت و پاش ترین مهمانی ها و گران قیمت ترین هدیه های آنها را می خوانید:
رومئو بکهام
وقتی شما هم پسر دیوید و ویکتوریا بکهام باشید، برای تولدتان به کنسرت نمی روید، بلکه کنسرت نزد شما می آید! رومئو، پسر دوم بکهام ها 11 سالگی اش را با کنسرت خصوصی گروه پسرهای The Wanted جشن گرفت.
مونرو و موروکن کانون
دوقلوهای ماریا کری و نیک کانون دومین سال تولدشان را با والدین شان در رمانسی شبیه داستان های پریان گذراندند. ولی سال گذشته آنها در جشن تولدشان در پاریس، یک فراری کوچک و یک پیانوی سفید مینیاتوری به عنوان هدیه تولد دریافت کردند.
بلو آیوی کارتر
بیانسه ناولز و شان "جی زی" کارتر برای دومین سال تولد دخترشان هزینه زیادی کردند. به گزارش نزدیکان آنها، این زوج از هیچ خرجی دریغ نکردند و کیک 2400 دلاری و گل هایی به ارزش 95 هزار دلار خریدند و یک باربی بزرگ به او هدیه دادند. در کل جشن تولد بلو آیوی 200 هزار دلار خرج برداشت.
ادامه مطلب...
|
سه شنبه 92/10/17 ساعت 12:33 صبح | نوشته شده به دست
سیمرغ
| ( نظر )
|
از پیامبر اسلام (ص) نقل شده است که فرمودند:
به من امر شد که قوم خود را بترسان و بگو: داخل مشوید در خانه ای از خانه های من (یعنی مساجد) و حال آنکه برای بنده ای از بندگان من حقی نزد شما باشد که به او ظلم نموده اید به درستی که تا در محضر من به نماز ایستاده او را لعنت می کنم تا آن حق را به صاحبش برگرداند.
هر کسی که این حدیث را بخواند و کمی اعتقاد داشته باشد بسیار نگران خواهد شد. خیلی از ما هر روز به راحتی حق دیگران را ضایع می کنیم. شاید اگر این حدیث آویزه گوش ما باشد مشکلات ما و جامعه ای که در آن زندگی می کنیم بسیار کمتر باشد. رعایت حقوق دیگران که اینقدر در اسلام به آن توجه شده است می تواند بسیاری از معضلات اجتماعی را حل کند. هر کسی در هر موقعیتی و با هر مسئولیتی می تواند به اندازه خود در اجتماع تاثیر مثبت بگذارد فقط با این فکر که حق الناس را رعایت کند. به عنوان مثال کارمند با پاسخ به ارباب رجوع با درست کار کردن، مدیر با دلگرم کردن پرسنل خود، کارگر با نگهداری صحیح از ابزاری که به او سپرده شده است، پزشک با ارزش قائل شدن برای سلامت بیمار، مهندس با طراحی دلسوزانه، مامور نیروی انتظامی که با تمام وجود به امنیت مردم می اندیشد و نمی گذارد بی گناهی عقوبت گناهکاری را تحمل کند. اینها حق الناس را رعایت کرده اند ولی کافیست هر کدام از این افراد یکبار اشتباه کنند زیر دین حق الناس رفته اند. البته نباید نا امید بود حتی اگر فرصت کافی برای ادای دین نباشد با توبه و احسان در راه خدا می توان از بار گناه کاست. اما ساده ترین و بهترین راه این است که سعی کنیم حق کسی را ضایع نکنیم به خصوص به عمد.
ادامه مطلب...
|
سه شنبه 92/10/17 ساعت 12:28 صبح | نوشته شده به دست
سیمرغ
| ( نظر )
|
زنى به حضور حضرت داوود (ع) آمد و گفت: اى پیامبر خدا پروردگار تو ظالم است یا عادل؟
داوود (ع) فرمود: خداوند عادلى است که هرگز ظلم نمى کند.
سپس فرمود: مگر چه حادثه اى براى تو رخ داده است که این سؤال را مى کنى؟
زن گفت: من بیوه زن هستم و سه دختر دارم، با دستم ریسندگى مى کنم، دیروز شال بافته خود را در میان پارچه اى گذاشته بودم و به طرف بازار مى بردم تا بفروشم و با پول آن غذاى کودکانم را تهیه سازم ، ناگهان پرنده اى آمد و آن پارچه را از دستم ربود و برد و تهیدست و محزون ماندم و چیزى ندارم که معاش کودکانم را تأمین نمایم .
هنوز سخن زن تمام نشده بود که در خانه داوود (ع) را زدند ، حضرت اجازه وارد شدن به خانه را داد ، ناگهان ده نفر تاجر به حضور داوود (ع) آمدند و هر کدام صد دینار (جمعاً هزار دینار) نزد آن حضرت گذاردند و عرض کردند: این پولها را به مستحقش بدهید. حضرت داوود (ع) از آن ها پرسید : علت این که شما دسته جمعى این مبلغ را به اینجا آورده اید چیست ؟ عرض کردند: ما سوار کشتى بودیم ، طوفانى برخاست ، کشتى آسیب دید و نزدیک بود غرق گردد و همه ما به هلاکت برسیم ، ناگهان پرنده اى دیدیم ، پارچه سرخ بسته اى به سوى ما انداخت ، آن را گشودیم ، در آن شال بافته دیدیم ، به وسیله آن مورد آسیب دیده کشتى را محکم بستیم و کشتى بى خطر گردید و سپس طوفان آرام شد و به ساحل رسیدیم و ما هنگام خطر نذر کردیم که اگر نجات یابیم هر کدام صد دینار، بپردازیم و اکنون این مبلغ را که هزار دینار از ده نفر ماست به حضورت آورده ایم تا هر که را بخواهى ، به او صدقه بدهى.
حضرت داوود (ع) به زن متوجه شد و به او فرمود : پروردگار تو در دریا براى تو هدیه مى فرستد، ولى تو او را ظالم مى خوانى ؟ سپس هزار دینار را به آن زن داد و فرمود : این پول را در تأمین معاش کودکانت مصرف کن ، خداوند به حال و روزگار تو ، آگاهتر از دیگران است.
|
دوشنبه 92/10/16 ساعت 12:46 صبح | نوشته شده به دست
سیمرغ
| ( نظر )
|
جنگ در گرفت. ملائکه پیروز شدند. حارث اسیر شد. او را با خود به آسمان بردند. حارث به درگاه خداوند توبه کرد. توبه اش پذیرفته شد. به عبادت مشغول شد. آن قدر عبادت کرد تا از ملائکه شد. او را عزازیل (عزیز خدا) خواندند. منبری داشت. برای ملائکه وعظ می گفت. بسیار محبوب بود.
روزی ملائکه بر لوح دیدند: «یکی از مقربان درگاه الهی به نفرین ابدی گرفتار می شود». نگران شدند. نکند ما باشیم؟! دست به دامان حارث شدند که: «ای عزازیل، دعایمان کن که ما آن مطرود درگاه الهی نباشیم». عزازیل نیازی به دعا کردن نمی دید. به خودش اطمینان داشت. اما دعا کرد: «خدایا ایشان را ایمن گردان».
روزی دید بر در بهشت نوشته اند: «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم». گفت: خدایا این ملعون رانده شده کیست؟ خدای تعالی فرمود: بنده ای که او را نعمت می دهم و او مرا سرپیچی می کند. عزازیل هزار سال شیطان رانده شده را لعن کرد.
عزازیل باورش شده بود کسی است. خود را برتر از هر چیزی می دانست. خود را بزرگ می پنداشت.
خداوند آدم (علیه السلام) را خلق کرد. ملائکه را امر به سجده نمود. همه سجده کردند، اما عزازیل امتناء کرد. او تکبّر کرد. او خود را بزرگ دانست. گفت: من از آتشم و آدم از خاک؛ من بر او سجده نمی کنم.
عزازیل از درگاه خداوند رانده شد. او دیگر عزیز خدا نبود. او ابلیس شد (مأیوس از رحمت خدا).
ادامه مطلب...
